مرحوم هادی تبریزی

منشور عاشورا جلد سوم – 276

شاه  عطشانی   عدو بس تیر  باران ائیله دی

دوالجناح اوسته ن سقوط اول شاه-ی-عطشان ائیله دی

وار یئری قان آغلاییب آهی چکم آه اوستونه

هر طرفدن یوز قویوب اعدای دین؛ شاه اوستونه

اوخ اوخ اوسته ن یاغدیریبلار حجت الله اوستونه

سن دئمه حالین رعایت قوم-ی-دونان ائیله دی

تا وئره عزت شه دین؛ کربلا صحراسینه

آشنا ائتدی ترابی صورت-ی-زیباسینه

قتلگهده غرقیدی هرچند قان دریاسینه

آننینی قویدو ترابه شوکر-ی-یزدان ائیله دی

درد-ی-عشقونده الهی واردی مین لرجه صفا

لوطف-ی-دردوندن تاپیب آیینه-ی-جانیم جلا

سن عنایت ائتدین اولدو عهدیوه مندن وفا

تا شهید انصاریمی بو قوم-ی-عدوان ائیله دی

لذّت-ی-دیداریله نه اصغریم نه اکبریم

افتخاریمدیر یولوندا اولدو شان شان پئیکریم

دلخوشام بوندان کی عئشقونده اولوب قان بستریم

موشکل-ی-وصلی حسینه لطفون آسان ائیله دی

قادر-ی قهاریدن خوف ائتمه ییبلر بیر زامان

دور –ی-شاهی آلدی یکسر شامیان و کوفیان

دللری مملوّ –ی-کینه الده شمشیر و سنان

ائتدیلر بیر ظولم، زهرا آه و افغان ائیله دی

مضطر

منشور عاشورا – جلد سوم ص 309

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

بی کس و مغموم حسین وای وای

کرب و بلا مولکی سنه عرشیدی

ایستی قوم اوستو قورو یئر فرشیدی

زینب ون اؤلسون بو نئجه نعشیدی

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

اؤلدو بو صحراده علی اکبرون

ظولمیله اوخلاندی علی اصغرون

قانه باتیب ظولمیله گول پئیکرون

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

قوم-ی-عدودن سنه وار دور گله

قلبیمه اود ووردو منیم حرمله

عرض ائده رم گر دوشه فورصت اله

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

آل-ی-رسوله یئیشیب چوخ ستم

یاندیریری قلبیمی بالله بو غم

اولموش علمدار قولو چون قلم

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

قویدولا یالقیز سنی قوم-ی-ظلم

ظولمیله قانه بویانیبدی علم

قوللاری عباسین اولوبدور قلم

ائی شه –ی مظلوم حسین وای وای

دیوان کاتب- ص 282

عرصه-ی- حشره حسین قانینه غلطان گله جئک

ائتمه گه شیعه لرین دردینه درمان گله جئک

دؤنه جئک روی زمین کوره-ی-حداده او گون

اهل-ی-محشر گله جئک ناله و فریاده او گون

بیر بئله وقته حسین دیر یئته ن ایمداده او گون

جمله مجریملر اوچون شافع-ی-عصیان گله جئک

بیر طرفده ن وراجاق باشلاری الده شهدا

بیر طرف صف چکه جئک قوللاری باغلی اسرا

قویاجاق عرصه گه-ی-حشره قدم خیرالنّسا

حقدن ایسته یه جئک عدلیله دیوان گله جئک

دوتاجاق الده حسینین او کسیک اللرینی

بجده لین کسدیگی انگشت ایله انگشترینی

ایکی قوللاری ابالفضل-ی-وفاپرورینی

آیری محشر ائده جئک خلقه نمایان گله جئک

دوتاجاق قائمه عرشی او خواتون-ی-جزا

دییه جئک بار خدایا بو حسین بو شهدا

غفو قیل هرکیم عزا ساخلاییب عالمده بونا

تعزیه داریلره مژده-ی-غفران گله جئک

انتقام ایسته جئک حضرت زهرا او زامان

تا معذب اولالار خصملری پیر و جوان

خولی و حرمله و شئمر و عمرسعد و سنان

دمبدم اونلار اوچون شعله –ی-نیران گله جئک

کاتبا غم یئمه گر اولسا گناهون نه قدر

اولی شافع سنه اول پاده-ی-تئشنه جیگر

ثبت قیل دفتره محنتلرینی شام و سحر

تا الینده محشر گونی عنوان گله جئک

دیوان کاتب – 304

مناجات شوری امام

دوشدو آت اوسته ن یئره شافع-ی-یوم –ی-حئساب

عرش-ی-برین سؤیله دی، لیتنی کنت تراب

نئیزه دگیب اوخ دگیب اول بدن-ی-پاکینه

دوشدو گونون ایستی سی پئیکر-ی-صدچاکینه

قویدو مبارک یوزون کرب و بلا خاکینه

گرم مناجات اولوب او شه-ی-مالک رقاب

عرض ائله دی ائی خدا بو من و بو کربلا

بو شهدا بو فرات بو صف قوم دغا

من سنیله ائتدیگیم عهدیمه قیلدیم وفا

سنده وفا قیل اؤزون عهدیوه یا مستطاب

شوقیله وئردیم فدا یاور و انصاریمی

عفو ائله بو حالیمه جمله عزاداریمی

آتلی پیاده گله ن قبریمه زوّاریمی

قویما محبّیم گؤره حشر گونینده عذاب

دوغراسالار هر قدر پئیکریمی راضیم

شئمر سوسوز ذبح ائده حنجریمی راضیم

قطع ائلییه ساربان اللریمی راضیم

شایقم هر ظلم ائده قوم-ی-عدو بی حساب

یوخدو سؤزوم هر قدر بو بدنیم دوغرانا

راضیم ای دوالجناح خئیمه لریم اودلانا

آل-ی-علی قول قولا بیر ایپیله باغلانا

بزم-یزیده گئده جمله سی قولدا طناب

یئرده کفن سیز قالا اوچ گونه دین پئیکریم

شامه گئده ظلمیله نئیزه باشیندا سریم

شئمره اولا دستگیر عترت غم پروریم

ائتمییه محشر گونو شیعه لریم اضطراب